Η ίδρυση του Ιστιοπλοϊκού Ομίλου Πειραιώς 1937
Για να θυμόμαστε οι νεότεροι
Την έμπνευση της ιδρύσεως του Ομίλου είχαν οκτώ άτομα που τα συνέδεε ένα κοινό γνώρισμα: η αγάπη τους για την θάλασσα...
Ως αναφέρεται, στα ιστορικά αρχεία του Ομίλου, τρία από τα πρόσωπα αυτά, οι κύριοι Παναγίωτης Παλαιολόγος, Ιωάννης Παλαιολόγος και Γεώργιος Νικολέτος, ιδρυτικά μέλη του Ομίλου, αφορμή για την δημιουργία του Ι.Ο.Π. οι ιδιοκτήτες τεσσάρων ιστιοφόρων σκαφών των ΩΚΥΠΕΤΗ (Πειρουνάκης), ΓΛΑΥΚΟΣ (Παλαιολόγος), ΣΙΡΟΚΟΣ (Νικολέτος) και ΟΝΕΙΡΟ (Κοντός).
Τις πρώτες συζητήσεις έκανε ο μικρός αυτός «πυρήνας» με φίλους, τους Ιωάννη Κοντοκώστα, Βασίλειο Φραγκούλη, Δημήτριο Πειρουνάκη, Γεώργιο Βερνάρδο και Γεώργιο Κοντό, που με θέρμη δέχτηκαν να μετάσχουν στην προσπάθεια δημιουργίας του νέου Ομίλου.
Αυτή η αρχική ομάδα των φίλων της θάλασσας, που είχε την «πατρότητά» της δημιουργίας του Ι.Ο.Π., υλοποίησε γρήγορα τις προθέσεις της σε αποφάσεις και προχώρησε στην διατύπωση του Καταστατικού του Ομίλου. Ήδη ο σπόρος είχε ριφθεί.
Αμέσως μετά ο Ι.Ο.Π καθόρισε με σαφήνεια τους στόχους του, που περιέχονται στα πρώτα άρθρα του Καταστατικού του όπου αναφέρονται:
«Σκοπός του Ομίλου είναι η ανάπτυξις του θαλάσσιου πνεύματος της νεολαίας και η παρόρμησις αυτής εις την αγάπην προς την θάλασσαν, η διάδοσις και η εκλαίκευσις της ιστιοπλοίας, των ναυτικών εν γένει αγωνισμάτων, η αμοιβαία και ηθική υποστήριξις των ναυτικών αθλητικών συμφερόντων δια της μεταξύ των μελών αρμονικής συνεργασίας και επικοινωνίας.
Μέσα προς επιτευξιν του σκοπού τούτου είναι η οργάνωση ναυτικών αγώνων, ναυτικών επιδείξεων, θαλάσσιων εορτών και εκδρομών, διαλέξεων, μαθημάτων, ή απόκτησης ιδιοκτήτων σκαφών, νεωσοίκων, νεωλκίων, ως και πάν μέσον όπερ κρίνεται σκόπιμων».
Όμως, εν το μεταξύ, για την πραγματοποίηση των σκοπών τους, τα ιδρυτικά μέλη του Ι.Ο.Π έπρεπε να δραστηριοποιηθούν για να εγγραφούν, στον υπό δημιουργία Όμιλο, όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα ώστε να ανδρωθεί και έχοντας ίδια οικονομικά μέσα, να αναπτυχθεί και να γίνει όπως ακριβώς ονειρεύθηκαν 
οι δημιουργοί του, μία και είχαν την τόλμη να στοχεύσουν στην ανάπτυξη της ιστιοπλοίας, που είναι δύσκολο και δαπανηρό άθλημα.
ΓΕΩΡΓΙΟΣ Α. ΓΙΑΝΝΟΥΛΑΤΟΣ
Ο πρώτος πρόεδρος και ιδρυτικό μέλος του Ι.Ο.Π., από τους δημιουργούς του ιστιοπλοϊκού αθλήματος ανοικτής θαλάσσης στην Ελλάδα. Ήταν γόνος ναυτικής οικογενείας, ναυπηγός και θαυμάσιος ιστιοπλόος. Ως κυβερνήτης του σκάφους ΠΑΤΣΥ επέτυχε την πρώτη του νίκη, που συγχρόνως ήταν η πρώτη διασυλλογική νίκη του Ομίλου μας, στον αγώνα ανοικτής θαλάσσης Φαλήρου-Σύρου το 1937. Υπήρξε Μέγας Ευεργέτης του Ι.Ο.Π., υπεράξιος ηγέτης, αγνός φίλος και συνεργάτης - αλησμόνητος για τον πράο χαρακτήρα και εξαίρετο ήθος του.
ΤΟ ΠΡΑΚΤΙΚΟ ΤΗΣ ΙΔΡΥΣΕΩΣ ΤΟΥ Ι.Ο.Π ΚΑΙ ΤΑ ΙΔΡΥΤΙΚΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ .
Γρήγορα, με την εξαιρετική δραστηριότητα του αρχικού πυρήνος, άρχισαν να προστίθεται νέα μέλη στον Όμιλο, οπότε, την 31 Μαρτίου 1937 έγινε το Πρακτικό της ιδρύσεως του, κατόπιν προσκλήσεως των οκτώ φίλων της θαλάσσης που είχαν την πρωτοβουλία της δημιουργίας του Ομίλου. Κατά το κείμενο του Πρακτικού αυτού, αποφασίσθηκε η «ίδρυσις Σωματείου υπό την επωνυμίαν» «Ιστιοπλοίκος Όμιλος Πειραιώς » -προς αντιδιαστολή προς τον υπάρχοντα Ναυτικόν Όμιλον Αθηνών και επί πλέον επειδή τα περισσότερα μέλη του ζούσαν στην περιοχή του Πειραιώς, Ζέας και Μικρολίμανου.
Με το Πρακτικό αυτό της ιδρύσεων του Ομίλου ορίσθηκε και η Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή που είχε την μέριμνα διεκπεραίωσης των υποθέσεων του Ομίλου μέχρι της εκλογής του πρώτου Διοικητικού Συμβουλίου του.
Το Πρακτικό αυτό της ιδρύσεως του Ι.Ο.Π. υπεγράφη όχι μονάχα από την Προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή αλλά και από τα ιδρυτικά μέλη του Ομίλου που περιέχονται σε ειδικό πίνακα.
Η ΔΙΟΙΚΟΥΣΑ ΕΠΙΤΡΟΠΗ
Αμέσως μετά την υπογραφή του Πρακτικού ιδρύσεως του Ομίλου, την 3η Απριλίου 1937 η ΠροσωρινήΔιοικούσα Επιτροπή, που αποτελέσθηκε από τους: Ανδρέα Τσιμένη, Ιωάννη Πουτούς, Γεώργιο Βενάρδο, Ιωάννη Παπαδάκη και Ιωάννη Κοντόκωστα, υπέγραψε «Βεβαιωτικόν» στο οποίο αναφέρεται πως οι ανώτερω ήσαν ιδρυταί του Ι.Ο.Π. και ότι «είναι πολίται Έλληνες, ενήλικοι και έχουσι ελευθέραν την διαχείρισιν της περιουσίας αυτών».
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ
Το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο συνεδρίασε στα προσωρινά Γραφεία του Ομίλου, οδός Τσαμαδού 25, στον Πειραιά «κατόπιν προσκλήσεως του υπό τάς πλείονας ψήφους λαβόντος Συμβούλου Γεωργίου Βανάρδου» και μετά ψηφοφορία εξελέγησαν:
Πρόεδρος: Γεώργιος Γαννουλάτος
Αντιπρόεδρος: Γεώργιος Βενάρδος
Γεν. Γραμματεύς: Βασίλειος Φραγκούλης
Ταμίας: Ιωάννης Παλαιολόγος
Έφορος: Ιωάννης Κοντοκώστας
Ειδικός Γραμματεύς: Γεώργιος Νικολέτος
Σύμβουλοί: Δημ. Πειρουνάκης, Ιωάν. Παπαδάκης, και Ιωάν. Πουτούς
Ο Ι.Ο.Π είχε πλέον πάρει και την νομική του μορφή, είχε Διοίκηση και μπορούσε να ενεργήσει, σε κάθε κατεύθυνση πια για την ανάπτυξη καθώς και την ολοκλήρωση των ιδανικών του.
Όμως ξεκινώντας για την εδραίωση του Ομίλου το πρώτο αυτό Διοικητικό Συμβούλιο, καθώς και οι αγνοί και ανιδιοτελείς ιδρυταί του, αυτοί που είχαν αγωνισθεί για την δημιουργία του Ι.Ο.Π., δεν γνώριζαν πως γράφουν ΙΣΤΟΡΙΑ, στον χώρο του Ελληνικού Ναυτικού Αθλητισμού, γιατί αυτό έγινε με την πάροδο του χρόνου.
Δίχως αμφιβολία, η εκλογή του πρώτου αυτού Διοικητικού Συμβουλίου, ήταν εξαιρετικά επιτυχής και ιδιαιτέρως εκείνη του πρώτου Προέδρου του Ομίλου Γεωργίου Γιαννουλάτου, που τον διέκρινε η αγάπη του για το έργο που ανέλαβε καθώς και η καλοσύνη, η σεμνότης και το θαυμάσιο πνεύμα συνεργασίας που είχε με όλα τα μέλη του Ι.Ο.Π.
Ο Γεώργιος Γαννουλάτος ήταν πραγματικός «γιώτμαν», ήταν αυτός που ουσιαστικώς στήριξε με την δράση του τον Όμιλο, στα πρώτα του βήματα, διαθέτοντας και αξιόλογα ποσά για την αντιμετώπιση των τόσων αναγκών του νεοσύστατου Ι.Ο.Π. Ήταν ο θεμέλιος λίθος στον οποίο στηρίχθηκε το οικοδόμημα του Ομίλου και επί μεγάλο διάστημα ήταν η ψύχη του.
Η ΠΡΩΤΗ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ
Μετά την τυπική δημιουργία του Ι.Ο.Π. έπρεπε να εξευρεθεί κατάλληλος χώρος, για την στέγασή του γιατί, ελλείψει Γραφείων, οι πρώτες συνεδριάσεις του Διοικητικού του Συμβουλίου γινόντουσαν στα Γραφεία μελών του στον Πειραιά.
Το πρώτο οίκημα του Ι.Ο.Π. με σημαιοστολισμένο το κατάρτι του που ήταν δωρεά του τότε προέδρου του, αειμνήστου Γ. Γιαννουλάτου.
Έτσι, τον Δεκέμβριο του 1937 νοικιάστηκαν τρία δωμάτια σε οίκημα κοντά στα κάτω σκαλοπάτια της Καστέλλας, εκεί που σήμερα είναι το πάρκιν του Μικρολίμανου, «αντί μηνιαίου μισθίου δραχμών 1.200». Σ αυτόν τον χώρο των πρώτων Γραφείων του Ι.Ο.Π. έμενε και ο ναύκληρος του Ομίλου που προέρχονταν από το προσωπικό των πλοίων του Προέδρου Γ. Γαννουλάτου πουφυσικά εκείνος εξακολουθούσε να πληρώνει την μισθοδοσία του, μία και δεν υπήρξε καμία βοήθεια από το Κράτος ή Οργανισμό.
Τα απαραίτητα έξοδα εγκαταστάσεως, ενοικίαση Γραφείων, επίπλωση κλπ. Πληρώθηκαν με συνεισφορές των ιδρυτικών μελών του και, όπως πάντα, το μεγαλύτερο μέρος τους πλήρωσε ο Πρόεδρος του που μαζί με δωρεές μελών, εξοφλούσε τις λειτουργικές δαπάνες του Ομίλου μέχρις ότου δημιουργηθούν έσοδα από τις συνδρομές των μελών του.
Στα Πρακτικά του Διοικητικού Συμβουλίου της 2ας Νοεμβρίου 1937 αναφέρεται πως τα πρώτα συγκεντρώθηκαν από συνεισφορές ως ακόλουθες:
Γ. Γαιννουλάτος Δρχ. 10.000
Γεώργιος Βενάρδος Δρχ. 500
Βασίλειος Φρακγούλης Δρχ. 1.000
Ιωάν. Κοντοκώστας Δρχ. 1.000
Ιωάν. Πουτούς Δρχ. 1.000
Ιωάν. Παλαιολόγος Δρχ. 500
Γεώρ. Νικολέτος Δρχ. 500
Ιωάν. Παπαδάκης Δρχ. 500
Δημ. Πειρουνάκη Δρχ. 500
Σύνολο Δρχ. 15.500
Αυτό το ποσό διετέθη για την επίπλωση των Γραφείων και τα Εντευκτήρια.
Αλλά παρ ότι είχε εγκατασταθεί ο Όμιλος σε άνετα σχετικώς Γραφεία, με καινούρια επίπλωση, υπήρχε μία μεγάλη έλλειψη. Δεν είχε κατάρτι στον χώρο του και δεν μπορούσε να νοηθεί ιστιοπλοϊκός Όμιλος δίχως άλμπουρο.
Όμως και γι αυτό φρόντισε ο πάντα πρόθυμος προέδρου του Ι.Ο.Π. δωρίζοντας ένα κατάρτι από πλοίο του, που αρματώθηκε επί του επιβατηγού σκάφους του ΑΕΤΟΣ και μεταφέρθηκε και τοποθετήθηκε, με έξοδα του, προ το Γραφείο του Ομίλου.
Πρωτεργάτης στον σημαιοστολισμό του ιστού αυτού ήταν ο ενθουσιώδης και πάντα ακούραστος πρώτος Έφορος Ιωάννης Κοντόκωστας, που πλήρωσε εξ ιδίων του και κάθε σχετική δαπάνη.
Η ημέρα τοποθετήσεως και σημαιοστολισμού του ιστού του Ομίλου ήταν ημέρα εορτής για τα μέλη του και ιδιαιτέρως για το Διοικητικό Συμβούλιο, που
τόσο είχε φροντίσει, ώστε τώρα ο Ι.Ο.Π. να δείχνει την ναυτικότητά του!!!
Παρ ότι τόσο τα άτομα αυτά που απετέλεσαν το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του Ομίλου καθώς και τα αρχικά μέλη του, ως ήταν φυσικό, εστερούντο σχετικής πείρας και μέσων, έδειξαν εκπληκτικές ικανότητες τόσες ώστε μέσα σε βραχύ χρονικό διάστημα, ο Όμιλος προεβλήθη στον τότε χώρο του Ναυτικού μας Αθλητισμού και οργάνωσε με επιτυχία αγώνες ανοιχτής θαλάσσης με σκάφη τύπου Ε.Θ.Ε. (Ελληνικής Θαλάσσιας Ενώσεως) που είχαν υιοθετηθεί από το 1934.
Αν και επί χρόνια ο Ι.Ο.Π. δεν διέθετε δικά του σκάφη και οι αγώνες γινόντουσαν με εκείνα των μελών του, καθώς του Ν.Ο.Ε. και των άλλων Ομίλων, η συμμετοχή των σκαφών και πληρωμάτων της δυνάμεώς του ήταν σχεδόν καθολική κι αυτό γιατί κάθε ιστιοπλόος θεωρούσε τιμή του να μετάσχει των ιστιοπλοϊκών τότε αγώνων.
Την φροντίδα της καλής συντηρήσεως των σκαφών ανοιχτής θαλάσσης, τύπου Ε.Θ.Ε. ως ονομαζόντουσαν τότε, είχαν οι ιδιοκτήται τους που οι ίδιοι συνήθως τα παλάμιζαν και τα έβαφαν. Τότε τα σκάφη, ελλείψει κατάλληλων γερανών, έβγαιναν στην παραλία του Μικρολίμανου, αφού δεν υπήρχε μόλος αλλά αμμουδιά, με παλάγγα και κατρακύλια.
Τα πανιά των σκαφών ήταν από σταφιδόπανο και το ράψιμό τους γινόταν με κοινή ραπτομηχανή στο σπίτι. Οπωσδήποτε πάντως, προ της ραφής των πανιών, έπρεπε να ζητηθεί η γνώμη του πιο ειδικού της εποχής, του ταβερνίαρη στο Μικρολίμανο Θεόδωρου Βαρβαρέσσου που ήταν συγχρόνως και καπετάνιος στο κόττερο του Εμπειρίκου.
Ο καπετάν Θεόδωρος λοιπόν έδινε οδηγίες πως θα σχεδιαστούν τα πανιά, πως θα κοπούν και πως θα γίνουν οι ραφές και τα γραντιά τους
Πέρασαν χρόνια έως ότου ο ναυπηγός Ν. Κόσκορος δώσει οδηγίες «επί επιστημονικής βάσεως» για την κατασκευή τόσο των πανιών όσο και των σκαφών τύπου Ε.Θ.Ε.
Βάση των οδηγιών του, ο μοναδικός τότε «ιστιορράπτης» ο Γαβρίλης, «ο Ντεσένιος», που ήταν και ράπτης τεντών των καραβιών, κατασκεύαζε καλύτερα πανιά, που αν φυσικά δεν είχαν φθάσει σε σημείο τελειότητος ικανοποιούσαν τους ιστιοπλόους μας.
Το 1964 το μέλος μας Μανώλης Παντελής, μετά εκπαίδευσή του στην Ολλανδία, κατασκεύαζε πανιά αξιώσεων, από συνθετικά υφάσματα αντοχής, πολύ καλής αποδόσεως.
